ذاتش بهشتی بود...
زن بود! حوا بود و شریک آدم قبول ، از بهشت رانده بودنش اما ذاتش بهشتی بود...بهشت در آغوشش بود اصلا با او به زمین آمده بود......شرم داشت حیا داشت مستور بود حتی وقتی عریان آغوش برای آدمش میگشود؛ نجیب بود پاک بود و زلال.......زن بود! زن..